top of page
Blog-ontwikkeling-mediumschap-1.png

 

Mijn ontwikkeling als medium 1: “De angst voor het ongeziene”

Mijn affiniteit met de ongeziene wereld begon al heel vroeg. Als kind zijnde, sprak ik in gedachten met een vriend en voelde mij daardoor nooit eenzaam en altijd gesteund. Ik geloofde al jong dat je met het ongeziene kon communiceren en dat ook overledenen er gewoon nog zijn, maar dan zonder lichaam. Dit vond ik een geruststellende gedachte.

De andere kant van het verhaal was dat ik als de dood was dat ik degene die ik soms om mij heen voelde, waarvan mijn nekharen overeind gingen staan, op een nacht zou kunnen zien en me dan kapot zou schrikken. Ik sliep nooit graag in een hele donkere kamer, want hoe donkerder het was, hoe meer ik voelde. Ik ging steeds meer energie zien en steeds meer voelen. Op sommige momenten dacht ik dat ik gek werd van angst en rende dan naar mijn moeder om bij haar in bed te kruipen.

Het leren omgaan met energie

Toen ik volwassen werd en zelfs toen ik zelf kinderen had, was deze angst er nog, maar ik besprak nooit met anderen dat dit zo erg was dat het mijn leven beheerste. Dit was immers niet normaal, dacht ik. In mijn zoektocht naar hulp op dit gebied kwamen er weinig mensen op mijn pad die hierin verlichting konden brengen. Behalve dat een medium tegen mij zei dat energie elkaar aantrekt als magneten en, omdat ik gevoelig was om te kunnen waarnemen, er dus individuen zonder lichaam op mij afkwamen in de hoop dat ik ze zou opmerken. Omdat ik zelf zo angstig was en angst een lage frequentie heeft, trok ik dus die personen zonder lichaam aan die ook een lage trilling hadden. En die zijn niet allemaal even gezellig. Dit zijn die types waar je de rillingen van kan krijgen en zo voelde ik me dus constant als ik alleen was, maar vooral in het donker. Ze vertelde me ook dat degene die wel een lichaam had, ik dus in dit geval, altijd de sterkste was, en alles zou kunnen wegsturen wat te dichtbij kwam naar mijn zin.

Aan de andere kant boeide het spirituele en mediumschap mij ontzettend. Overdag, als het licht was, hield ik me naast mijn kantoorbaan en gezin bezig met het ontwikkelen op dit gebied. Ik las boeken, ging naar workshops, deed een spirituele ontwikkelingscursus van twee jaar, ging naar lezingen, etc. Maar niets hielp om van mijn angst af te komen. In de tussentijd begon ik ook al eens wat te zien en dit waren meestal donkere schaduwfiguren die ook door de huisdieren werden waargenomen. Die werden er ook angstig van. Ook zag ik, als ik naar bed ging voordat ik in slaap viel, allerlei gezichten. Bekende, onbekende en griezelige gezichten. Het viel mij op dat als het bekenden waren, uit de media of het koningshuis bijvoorbeeld, er meestal in de tijd die erop volgde iets met die persoon of diens familie aan de hand was. 

Van angst naar ontwikkeling

Op mijn dertigste was er een periode dat ik wat vermoeider was en mijn angst steeds heftiger werd. Ik had er nu zelfs overdag last van, laat staan ’s nachts. Op een nacht was er een moment dat ik voelde dat er een energie zo dicht bij me was, dat ik me heel emotieloos en kil voelde. Het kwam over me heen als een deken. Dit ging te ver dacht ik en ik herinnerde me de woorden van het medium; “dat ik de sterkste was”. Dus ik stuurde het resoluut weg. Dit bleek te werken en het nare gevoel trok langzaam weg. Hierdoor voelde ik me weer wat zekerder worden en nam mijn angst langzaam af overdag. Het donker bleef nog een dingetje. 

Ik ging me steeds meer verdiepen in het paranormale en mijzelf ontwikkelen, omdat ik ondertussen wel begrepen had dat mijn angsten niet minder werden door te vluchten voor de spirituele wereld. De roep en aantrekkingskracht hiernaar waren zo groot, dat ik er steeds weer mee in aanraking kwam, positief en negatief. Het aanvoelen van mensen en het innerlijk weten verdiepte zich en ik had een brede interesse. Ik deed reiki 1 en 2, een workshop magnetiseren, en ik was iedere dag bezig met andere mensen te helpen doormiddel van energie en kracht te sturen en door aan ze te denken. Daardoor ging ik fysiek steeds slechter in mijn vel zitten, mijn spieren waren gespannen en ik had bijna iedere dag hoofdpijn. 

De wens voor een eigen praktijk

Ik wilde graag een praktijk beginnen, maar die kwam maar niet van de grond omdat, naar mijn gevoel, iets me tegenhield. Ik had zelfs de ruimte aan huis ervoor. Op enig moment heb ik het toen weer losgelaten om een praktijk te willen hebben en zo intens met andere mensen bezig te zijn. Ik dacht op dat moment, “ik help de mensen die op mijn pad komen met problemen toch wel, daar hoef ik geen praktijk voor te hebben.” Het verdween weer naar de achtergrond en mijn gezin en kantoorbaan namen me in beslag. In het tweede deel van dit blog, welke binnenkort volgt, vertel ik je hoe ik uiteindelijk mijn eigen praktijk ben gestart. 

Kan ik je helpen?

De valkuil van lichtwerkers in de dop is dat ze als een energetische stofzuiger alle ellende van iedereen proberen weg te nemen, zonder te denken of te weten wat de consequenties voor hun eigen gezondheid zijn. Kan ik jou misschien helpen bij jouw vragen en angsten, waarbij je niet bij iedereen terecht kan of denkt te kunnen? Loop er niet te lang mee rond, maar neem gerust contact met me op.

bottom of page